Η μέθοδος Μπαμπίλη είναι μια Ελληνική μέθοδος για παραγωγή μεγάλης ποσότητας μελιού.
Έχει δοκιμαστεί πολλά χρόνια στην Ελλάδα και είναι πολύ αξιόπιστη και αποτελεσματική.
Η μέθοδος αυτή πείρε το όνομα της από τον εμπνευστή της, τον Γιάννη Μπαμπίλη δηλαδή.
Ο Γιάννης Μπαμπίλης πέθανε το 1996, ενώ υπήρξε ένας καταξιωμένος επαγγελματίας μελισσοκόμος.
Το γεγονός αυτό, ότι δηλαδή η μέθοδος αυτή προέρχεται από μελισσοκόμο και προορίζεται για μελισσοκόμους την κάνει ξεχωριστή.
Έτσι ο MELISSOCOSMOS ξεκινάει τα αφιερώματα του γύρω από τους εντατικούς μεθόδους παραγωγής μελιού πρώτα από την μέθοδο αυτού του μεγάλου μελισσοκόμου.
Πάμε λοιπόν να γνωρίσουμε την μέθοδο Μπαμπίλη η οποία να σημειωθεί ότι είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να εκμεταλλευτεί κατά τον καλύτερο τρόπο ο μελισσοκόμος την μελιτοέκκριση του ελάτου…
Κατ αρχήν θα πρέπει να έχουμε υγιή και δυνατά μελίσσια ώστε να αρχίσουν αυτά να αναπτύσσονται ικανοποιητικά αρχές Φεβρουαρίου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην μέθοδο αυτή δεν μπορούν να ενταχτούν μελίσσια με ασθένειες, πχ νοζεμίαση η και βαρρόα που δεν επιτρέπει στο σμήνος να αναπτυχτεί ταχύτατα αλλά και να έχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δυναμικότητα όταν έρθει ο χρόνος της συγκομιδής.
Καχεκτικά μελίσσια λοιπόν απορρίπτονται.
Ακόμα πρέπει να γνωρίζετε ότι η μέθοδος αυτή έχει άμεση σχέση με την λεγόμενη ανταποδοτικότητα, δηλαδή όσα περισσότερα ξοδέψετε για τροφοδοσία του σμήνους, τόσο περισσότερα θα πάρετε κατά την συγκομιδή επειδή θα έχετε δημιουργήσει πολύ δυνατά μελίσσια.
Άρα λοιπόν οι τσιγκούνηδες μελισσοκόμοι που έχουν καβούρια στις τσέπες και δεν ξοδεύουν για να αναπτύξουν τα μελίσσια τους, καλό θα είναι να μην μπουν στον κόπο να δοκιμάσουν την μέθοδο αυτή γιατί θα αποτύχουν.
Ξεκινάμε λοιπόν σε 100 πχ μελίσσια τροφοδοσίες από τα μέσα Φεβρουαρίου και δίνουμε 2 κιλά σιρόπι σε κάθε μελίσσι, σε αναλογία 1 κιλό νερό σε 1 κιλό ζάχαρη κάθε 3 με 4 ημέρες.
Δεν δίνουμε ποτέ περισσότερο από 2 κιλά σιρόπι την κάθε φορά γιατί μπορεί να ξινίσει, ενώ δεν δίνουμε ούτε πιο λίγο γιατί τότε δεν θα έχουμε την ζητούμενη ανάπτυξη.
Αν όλα πάνε καλά και τηρηθούν αυτά που λέει ο Μπαμπίλης θα έχουμε διώροφα εικοσάρια μελίσσια περίπου στο τέλος Μαρτίου.
Στη συνέχεια κι αφού τα μελίσσια γίνουν διώροφα όπως είπαμε, παίρνουμε 100 κυψέλες και πηγαίνουμε και κόβουμε τα μελίσσια ακριβώς στη μέση, κάνοντας τα 100 μελίσσια μας 200.
Το μοίρασμα πρέπει να είναι οπωσδήποτε ίσο σε πληθυσμό και όσο το δυνατόν πιο δίκαιο σε γύρες και μέλια.
Στη συνέχεια κι αφού τελειώσουμε το κόψιμο των μελισσιών μεταφέρουμε τα 100 νέα και ορφανά μελίσσια που κόψαμε τουλάχιστον 5 χλμ μακριά, και τότε την ίδια μέρα δηλαδή τους δίνουμε βασίλισσα σε κλουβάκι, κατά τον Μπαμπίλη δεν πρέπει να καθυστερήσουμε καθόλου να δώσουμε βασίλισσα στο μελίσσι, αυτό πρέπει να γίνει την ίδια ημέρα.
Ο Μπαμπίλης στην μέθοδο του λέει ότι αν δεν δώσουμε βασίλισσα την ίδια ημέρα τότε οι απώλειες θα είναι μεγάλες, σε θανάτους βασιλισσών, αργοπορία η διστακτικότητα απαγορεύεται στη μέθοδο αυτή.
Όταν λοιπόν δώσουμε βασίλισσα στο κλουβάκι, πρέπει να αφήσουμε ήσυχο το μελίσσι τουλάχιστον για 8-9 ημέρες.
Προσοχή…
Η οδηγία αυτή πρέπει να τηρηθεί γιατί αποτελεί ένα από τα μεγάλα μυστικά της μεθόδου.
Αν μας λέει ο μεγάλος αυτός μελισσοκόμος τα μελίσσια ανοιχτούν μετά από 2-3 ημέρες από περιέργεια για να δούμε αν δέχτηκαν την μάνα, τότε το ποσοστό της αποτυχίας μπορεί να φτάσει ακόμα και το 100% σε θανάτους βασιλισσών.
Καλό είναι μαζί με την βασίλισσα στο μελίσσι να δώσουμε κι από ένα ζυμάρι τροφή την ίδια ημέρα και στη συνέχεια όπως είπαμε να το αφήσουμε ήσυχο για 8-9 ημέρες.
Επίσης είναι καλό και στα υπόλοιπα 100 αρχικά μελίσσια να δώσουμε ζυμάρι όταν τα κόψουμε.
Όταν τελειώσουμε αυτούς τους χειρισμούς τότε θα έχουμε 200 μελίσσια, και μάλιστα δεν θα έχουμε κανένα πρόβλημα σμηνουργιών αφού τα μελίσσια θα έχουν πολύ χώρο να αναπτυχτούν κατά την περίοδο των σμηνουργιών και δεν θα τα απασχολήσει καθόλου η σμηνουργία.
Στο αμέσως επόμενο διάστημα και αφού τα μελίσσια δεχτούν τις βασίλισσες συνεχίζουμε την τροφοδοσία με σιρόπι εντατικά.
Επειδή πρόκειται για άνοιξη που η νεκταροέκκριση είναι καλή, κι επειδή δεν είναι όλες οι χρονιές ίδιες, ο Μπαμπίλης δεν μας δίνει σαφής οδηγίες για την ποσότητα του σιροπιού που πρέπει να δίνουμε, θα πρέπει μόνοι μας να είμαστε σε θέση να κρίνουμε πόσο χρειάζεται, σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να τσιγκουνευτούμε την δοσολογία και την συχνότητα της τροφοδοσίας.
Έτσι αν όλα κυλίσουν ομαλά περίπου στις 20 Μαΐου που αρχίζει να δίνει μέλι ο Έλατος θα έχουμε 200 διώροφα εικοσάρια μελίσσια.
Τότε πρέπει να μεταφέρουμε και τα 200 μελίσσια στον Έλατο και να τα τοποθετήσουμε δυάδες.
Την επόμενη μέρα η μέρες πρέπει να ενώσουμε τα μελίσσια αυτά με την μέθοδο της εφημερίδας κάνοντας τα 200 μελίσσια μας 100.
Κατά τον Μπαμπίλη δεν χρειάζεται κατά την ένωση να ψάξουμε να βρούμε την μια βασίλισσα, τις αφήνουμε μέσα, και επικρατεί μόνο η μια, η ικανότερη μετά από μονομαχία των δύων τους.
Έτσι τώρα έχουμε 100 τετραώροφα μελίσσια με ολόκληρες στρατιές εργατριών, που είναι έτοιμες να μεταφέρουν στις κυψέλες μας τεράστιες ποσότητες μελιού.
Αυτό που πρέπει να έχουμε φροντίσει είναι να υπάρχει και δεύτερη έξοδος στο μελίσσι, τροποποιώντας μια θύρα του καπακιού.
Αυτό πρέπει να γίνει γιατί κατά την ένωση με την εφημερίδα υπάρχει κίνδυνος να λιώσουν τα κεριά από τη ζέστη και τον συνωστισμό, αν δεν έχει από κάπου να βγει όλος αυτός ο όγκος των μελισσών.
Τώρα θα πρέπει να αναρωτιέστε αν αξίζει ο κόπος να κάνουμε όλες αυτές τις ενέργειες.
Ας δούμε λοιπόν τι λέει ο Μπαμπίλης.
Μας λέει λοιπόν ότι δυο καλά διώροφα εικοσάρια μελίσσια αν δεν τα ενώσουμε θα μας δώσουν σε μια καλή νεκταροέκκριση από 15 κιλά μελιού το κάθε μελίσσι, η 30 κιλά τα δυο διώροφα μελίσσια μαζί.
Αν όμως τα ενώσουμε εφαρμόζοντας την μέθοδο και τα κάνουμε ένα τετραώροφο μελίσσι, τότε θα πάρουμε 60 με 70 κιλά μελιού.
Έτσι γίνεται αντιληπτό ότι έχουμε πολύ μεγάλο κέρδος αν εφαρμόσουμε την μέθοδο Μπαμπίλη.
Και δεν είναι μόνο αυτό…
Όταν τελειώσει ο Έλατος τα μελίσσια μας από τετραώροφα και λόγο της έντονης εργασίας τους θα έχουν μείνει το πολύ εικοσάρια διώροφα.
Ακόμα κι έτσι όμως είναι ακόμα πολύ παραγωγικά για όσους έχουν την δυνατότητα να τα πάνε σε κάποια ανθοφορία που ακολουθεί μετά τον Έλατο και να πάρουν κι από εκεί μέλι, πράγμα που θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο για όλα τα άλλα μελίσσια που δεν έχουν ακολουθήσει την μέθοδο Μπαμπίλη.
Αυτό γίνεται αντιληπτό γιατί αν πάμε πχ στον Έλατο με απλά εικοσάρια μελίσσια, τότε με το τέλος του ελάτου τα μελίσσια αυτά θα έχουν εξουθενωθεί και θα έχουν μείνει 10καρια η 12καρια, που θα είναι στην ουσία μη παραγωγικά.
Έτσι λοιπόν έχουμε άλλο ένα πλεονέκτημα με την μέθοδο Μπαμπίλη.
Ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τον χειμώνα όσοι ακολουθούν τη μέθοδο Μπαμπίλη πρέπει να ξεχειμωνιάζουν 100 μελίσσια, κι έτσι εξοικονομούν χρήματα από τροφοδοσία, σε σύγκριση με όσους δεν ακολουθούν την μέθοδο και ξεχειμωνιάζουν 200 μελίσσια χωρίς να τα ενώνουν.
Αυτή είναι λοιπόν η μέθοδος Μπαμπίλη συνάδελφοι.
Tags
Τεχνικές
