Ένα νέο άρθρο και σήμερα αφιερωμένο σε όλους τους μελισσοκόμους που διαβάζουν το blog μας. Σήμερα θα μιλήσουμε για τα τσιμπήματα των μελισσών οπως και τους τρόπους που μπορούμε αποτελεσματικά να τα αποφύγουμε.
Πως μπορούμε να "εναρμονιστούμε" με το μελισσοκομείο μας , χωρίς να ερεθίζουμε τα ευαίσθητα "νεύρα" των κοριτσιών μας!!!
Κάποια μικρά αλλά τόσο σημαντικά μυστικά θα σας αποκαλύψουμε στην σημερινή μας ανάρτηση!!!!
Είναι πράγματι λίγο περίεργο, από τη μια πλευρά να λέμε πόσο ωφέλιμο είναι το δηλητήριο της μέλισσας και να μιλάμε για παραγωγές δηλητηρίου και για μελισσοθεραπείες, και από την άλλη να παρουσιάζουμε άρθρο που να μας δίνει οδηγίες για το πως μπορούμε να ελαττώσουμε τα τσιμπήματα των μελισσών.
Όμως αυτά έχει η ζωή: Είναι άλλο πράγμα να κάνουμε κάτι με δική μας επιλογή, όποτε και όπως εμείς επιθυμούμε, και άλλο πράγμα να μας το επιβάλουν δια της βίας!
Εξ άλλου, μην ξεχνάμε πως υπάρχουν άνθρωποι, ακόμα και στις τάξεις των μελισσοκόμων, που ενοχλούνται ιδιαίτερα από ένα και μόνο απλό τσίμπημα, για να μην μιλήσουμε για τους νέους αυτής της ενασχόλησης οι οποίοι, όπως είναι φυσικό, εκδηλώνουν κάποια αυξημένη φοβία μέχρις ότου εξοικειωθούν με τις μέλισσες και τα τσιμπήματα τους.
Θα πρέπει, πριν μπούμε στο κυρίως θέμα, να θυμηθούμε πως οι μέλισσες έχουν αυτό το πανίσχυρο όπλο για προστασία και μόνο. Είναι δηλαδή ένα όπλο αμυντικό που χρησιμοποιείται μόνο όταν αυτές νοιώσουν πως απειλούνται - οι ίδιες ή η αποικία τους.
Αυτό σημαίνει πως σπάνια μια μέλισσα θα μας τσιμπήσει όταν βρίσκεται έξω στους αγρούς, μακριά από την κυψέλη της. Επειδή τώρα, το κεντρί της είναι πριονωτό και συνδέεται απ ευθείας πάνω στους αδένες δηλητηρίου, παραμένει και αυτό και ο σάκος που περιέχει δηλητήριο, στο σημείο του τσιμπήματος, όπου κάνοντας παλμικές κινήσεις ( ο σάκος), το εκχύνει σταδιακά, πετυχαίνοντας καλύτερα αποτελέσματα – εις βάρος του θύματος, φυσικά!
Παράλληλα, ο σάκος δηλητηρίου εκπέμπει κάποιες «επιθετικές» φερομόνες που σταμπάρουν το θύμα και αυτή ακριβώς είναι η αιτία που τα τσιμπήματα στο ίδιο σημείο είναι συνήθως πολλαπλά.
Αυτός είναι και ο λόγος που το πρώτο πράγμα που έχουμε να κάνουμε σαν μας τσιμπήσει μια μέλισσα, θα είναι να απομακρύνουμε άμεσα το κεντρί και τον σάκο με το δηλητήριο και να μην προσπαθήσουμε να το βγάλουμε τραβώντας το, αλλά ξύνοντάς το με το νύχι μας, από κάτω προς τα πάνω.
Ας δούμε όμως πως μπορούμε να περιορίσουμε τα τσιμπήματα που δεχόμαστε μέσα στο μελισσοκομείο μας εμείς οι ίδιοι οι μελισσοκόμοι.
Κατ αρχάς δεν θα πρέπει να φοράμε έντονα αρώματα, μα ούτε και να έχουμε έρθει σε επαφή με κάτι που να έχει αφήσει πάνω μας κάποια έντονη μυρωδιά. Δεν θα πρέπει να φοράμε σκουρόχρωμα ρούχα, ούτε αυτά να είναι μάλλινα, γιατί αυτές οι δυο ιδιότητες εξιτάρουν τις μέλισσες.
Οι κινήσεις μας θα πρέπει να είναι ήρεμες και μαλακές, και σε καμιά περίπτωση να μην είναι αποτέλεσμα νευρικότητας ή βιασύνης. Δεν θα πρέπει να είμαστε ούτε ιδιαίτερα εκνευρισμένοι, μα ούτε και φοβισμένοι όταν πάμε να δουλέψουμε στο μελισσοκομείο μας, γιατί δεν έχουν μόνο οι μέλισσες φερομόνες, έχουμε και εμείς, και αν συμβαίνει ένα από τα δυο προαναφερόμενα... μας παίρνουν αμέσως μυρωδιά – στην κυριολεξία!
Δεν θα πρέπει να στεκόμαστε ποτέ μπροστά στην είσοδο μιας κυψέλης και να εμποδίζουμε την κίνηση των μελισσών, γιατί μοιραία θα μας τσιμπήσουν. Όταν κάνουμε επιθεωρήσεις, θα πρέπει να φοράμε πάντα προστατευτική μάσκα, γιατί τα τσιμπήματα στο πρόσωπο είναι τα πιο επώδυνα και τα πιο «επεισοδιακά».
Θα πρέπει ακόμα, ιδιαίτερα οι νέοι μελισσοκόμοι, να φοράνε και προστατευτικά γάντια, γιατί αν δεχτούνε τσίμπημα στα χέρια την ώρα που περιεργάζονται ένα πλαίσιο γεμάτο μέλισσες... τα αποτελέσματα μπορεί να είναι ολέθρια.
Αν τύχει και κάποια μέλισσα μπει μέσα στη μάσκα μας ή στα ρούχα μας ή μπλεχτεί στα μαλλιά μας – για όσους έχουν μαλλιά, φυσικά- η λύση είναι μόνο μια. Την συνθλίβουμε αμέσως, χωρίς αναστολές και συναισθηματισμούς... εκτώς και αν θέλουμε να μας τσιμπίσει!
Αν τώρα, παρ όλες αυτές τις προφυλάξεις, δεχτούμε κάποιο τσίμπημα, κρατάμε τη ψυχραιμία μας, απομακρύνουμε το κεντρί, βάζουμε λίγη αμμωνία – τέτοια σκευάσματα υπάρχουν σχεδόν παντού - και συνεχίσουμε ατάραχοι την εργασία μας.
Αν, από αμέλεια, δεν έχουμε μαζί μας αμμωνία, μπορούμε να τρίψουμε το σημείο που δεχτήκαμε το τσίμπημα με πολτό μαγειρικής σόδας, ή με τζελ από αλόη ή με ένα φύλλο μολόχας ή με το άνθος καλέντουλας (κατιφέ).
Επίσης αν, για οποιανδήποτε λόγο, δεχτούμε μαζική επίθεση από πολλές μέλισσες τότε, αν φοράμε μάσκα, απλά απομακρυνόμαστε, χωρίς να τρέχουμε.
Αν όμως αυτό συμβεί όταν δεν φοράμε μάσκα, τότε απομακρυνόμαστε, όσο γίνεται πιο ήρεμα και κρύβουμε το πρόσωπό μας στον πρώτο πυκνό θάμνο που θα βρούμε στο δρόμο μας. Αν δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, πέφτουμε στο έδαφος μπρούμυτα και καλύπτουμε το κεφάλι μας με κάποιο ρούχο, όπως σακάκι ή και πουκάμισο στην ανάγκη. Θα πρέπει να μείνουμε ακίνητοι, όσο δύσκολο και αν φαίνεται αυτό, και σε λίγη ώρα οι μέλισσες θα έχουν απομακρυνθεί.
Πάντως, με την προϋπόθεση φυσικά πως δεν είμαστε αλλεργικοί – για τις αλλεργίες θα μιλήσουμε σε κάποιο άλλο άρθρο μας – θα πρέπει όχι μόνο να αποφεύγουμε τα τσιμπήματα, μα να μάθουμε να τα αποδεχόμαστε – λίγα κάθε φορά - ευχάριστα γιατί τα οφέλη που θα εισπράξουμε θα είναι πάρα πολλά και σε σωματικό και σε ψυχολογικό επίπεδο.
Αυτό δεν σημαίνει πως θα πρέπει να προκαλούμε τις μέλισσες, ούτε να τις βάζουμε να μας τσιμπήσουν με το στανιό.
Εκείνο που θέλουμε να πούμε, στους νέους κυρίως μελισσοκόμους, είναι πως θα πρέπει να μάθουν να ζουν, όχι μόνο με τις μέλισσες, μα και με τα τσιμπήματα τους που, κάποιες φορές αναπόφευκτα, θα υποστούν.
Πηγη www.orinimelissa.com
Tags
Μελισσοκομία
