Ξεκινώντας σήμερα τη σειρά δημοσιευμάτων με τον βασικό τίτλο «Έξυπνοι χειρισμοί-Περισσότερα μέλια!» που σας υποσχεθήκαμε, θα αναφερθούμε στη μέθοδο ή καλύτερα στην επινόηση Χαλκια, που εφαρμόστηκε από τον αείμνηστο Γεώργιο Χαλκιά, τις προηγούμενες δεκαετίες, στο πανέμορφο νησί της Καρπάθου, ειδικά σε ανθοφορίες θυμαριού.
Η επιλογή μας αυτή είναι συνειδητή, γιατί αν και η μέθοδος αυτή δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής (από ότι γνωρίζουμε, μια χούφτα άνθρωποι την εφαρμόζουν), δίνει όμως το στίγμα του ανήσυχου και εφευρετικού ελληνικού πνεύματος και αποδεικνύει πως υπήρξαν και παλιά μελισσοκόμοι που θέλησαν να ξεφύγουν από τα στατικά μέτρα της εποχής τους και να προχωρήσουν τη μελισσοκομία ένα βήμα πάρα πέρα!
Η μέθοδος αυτή λοιπόν, κατά τον εμπνευστή της, απαιτεί να διαθέτουμε μόνο11 μελίσσια ή και πολλαπλάσια αυτών φυσικά.
Γύρω στα μέσα του Φλεβάρη, αρχίζουμε να τροφοδοτούμε και τα 11 αυτά μελίσσια μας με ένα κρασοπότηρο σιρόπι σε αναλογία 1/1 (ένα νερό, ένα ζάχαρη) κάθε δεύτερη μέρα. Για βορειότερες περιοχές, φυσικά, προσαρμόζουμε τους χειρισμούς μας ανάλογα.
Την ενέργεια αυτή την συνεχίζουμε ανελλιπώς μέχρι το τέλος του Μάρτη και παράλληλα φροντίζουμε, με τους γνωστούς τρόπους, να τα έχουμε εξισώσει μέχρι τότε, έτσι ώστε τα μελίσσια μας να έχουν όλα τους από οκτώ πλαίσια πληθυσμό και ανάλογα πλαίσια με γόνο!
Τις πρώτες μέρες του Απρίλη, από τα έντεκα αυτά μελίσσια επιλέγουμε εκείνο που έχει την πιο νέα μάνα (σ.σ.: και την πιο δραστήρια φυσικά, κατά τη γνώμη μας), και αφού του αφαιρέσουμε το καπάκι, του βάζουμε πάνω έναν κενό όροφο, παρεμβάλλοντας ένα βασιλικό διάφραγμα, μεταξύ των δυο ορόφων. (σ.σ.:Το μελίσσι αυτό θα το ονομάζουμε «Πολυώροφο, για ευκολία μας.)
Αφαιρούμε από τα υπόλοιπα 10 μελίσσια μας από ένα πλαίσιο σφραγισμένου γόνου χωρίς τον πληθυσμό του (τα τινάζουμε προηγουμένως μέσα σε αυτά) και με αυτά τα 10 πλαίσια που θα συγκεντρώσουμε, γεμίζουμε το άδειο πάτωμα που έχουμε βάλει πάνω στο Πολυώροφο. (σ.σ.:Τα 10 αυτά μελίσσια θα το ονομάζουμε «Δότες», για ευκολία μας.)
Είναι αυτονόητο πως αναπληρώνουμε το πλαίσιο με το γόνο που πήραμε από τα δέκα μελίσσια Δότες με ένα άκτιστο ή, ακόμα καλύτερα, με ένα κτισμένο πλαίσιο.
Κάθε βδομάδα επαναλαμβάνουμε την ίδια ακριβώς διαδικασία. Δηλαδή τοποθετούμε πάνω στο Πολυώροφο μελίσσι μας, ένα κενό πάτωμα και το γεμίζουμε με σφραγισμένο γόνο, χωρίς μέλισσες, που παίρνουμε από τα 10 μελίσσια Δότες, φροντίζοντας πάντα να αναπληρώνουμε το πλαίσιο με το γόνο που πήραμε από αυτά, με ένα άκτιστο ή, ακόμα καλύτερα, με ένα κτισμένο πλαίσιο.
Αυτό το συνεχίζουμε έως τις αρχές του Ιούνη, συνεχίζοντας παράλληλα ανελλιπώς και την τροφοδοσία των 10 μελισσιών Δοτών, ανάλογα πάντα και με την υπάρχουσα ανθοφορία.
Στόχος μας είναι η έναρξη της ανθοφορίας του θυμαριού, να μας βρει με 10 διώροφο μελίσσια (μιλάμε για τα μελίσσια Δότες φυσικά που λόγω εποχής και τροφοδοσίας θα έχουν ζητήσει πάτωμα από τα μέσα του Απρίλη), και με ένα μελίσσι 11 ορόφων, (αναφερόμαστε στο Πολυώροφο, φυσικά) με τεράστιο πληθυσμό και απίστευτη δυναμικότητα!
Σύμφωνα με τον εμπνευστή αυτής της μεθόδου, κάθε βδομάδα και προτού τοποθετήσουμε νέο πάτωμα πάνω στο Πολυώροφο μελίσσι, θα πρέπει να κάνουμε έλεγχο του αμέσως προηγούμενο πατώματος, για την τυχόν ύπαρξη βασιλικών κελιών, τα οποία φυσικά και καταστρέφουμε, γιατί ο κίνδυνος σμηνουργίας αυτού του υπερμελισσιού είναι μεγάλος.
Εξ άλλου, ακριβώς για να ελαχιστοποιήσουμε αυτό το ανεπιθύμητο ενδεχόμενο, έχουμε επιλέξει την ποιο νέα και (σ.σ: δραστήρια, κατά τη γνώμη μας) μάνα που διαθέτουμε, με την ελπίδα πως οι φερομόνες της θα φτάσουν μέχρι τα πάνω πατώματα και θα αποτρέψουν αυτό το ενδεχόμενο.
Σύμφωνα με τον αείμνηστο Γιώργο Χαλκιά, σε μέτριες ανθοφορίες η απόδοση αυτής της μεθόδου είναι 400 κιλά μέλι! Διακόσια από το Πολυώροφο μελίσσι και άλλα τόσα από τα υπόλοιπα 10 μελίσσια Δότες! Επί πλέον στο τέλος της ανθοφορίας του θυμαριού μένουμε με 11 δυνατά διώροφο μελίσσια!
Θα πρέπει να προσθέσουμε ακόμα πως, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, δεν υπάρχει ενδεχόμενο να παγώσει ο ώριμος γόνος που δίνουμε κάθε βδομάδα στο Πολυώροφο μελίσσι, γιατί ακριβώς ο γόνος αυτός, αφού είναι ώριμος, δίνει άμεσα νέους πληθυσμούς που αποτρέπουν αυτό το ενδεχόμενο.
Είναι αυτονόητο πως μια τέτοια πολυώροφη κυψέλη χρειάζεται ειδική στήριξη που μπορεί να γίνει είτε με τέσσερα καδρόνια, ένα από κάθε πλευρά, (σ.σ.: είτε με κάποια ελαφριά διαιρούμενη σκαλωσιά, στις μέρες μας), είτε με την «πάκτωση» του κάτω πατώματος της πολυώροφης κυψέλης και την χρησιμοποίηση συνδετήρων για τις από πάνω, όπως αναφέρουν κάποιοι που συνεχίζουν να εφαρμόζουν αυτή τη μέθοδο.
Ακόμα θα χρειαστεί να δημιουργήσουμε εισόδους και στους πάνω ορόφους του Πολυώροφου μελισσιού μας (σ.σ.:τουλάχιστον μια ανά δεύτερο πάτωμα, κατά τη γνώμη μας).
Αυτή είναι φίλοι μας η μέθοδος Χαλκιά, που συγκαταλέγετε ανάμεσα στους φωτισμένους μελισσοκόμους των προηγούμενων γενεών και που προσπαθήσαμε να σας την παρουσιάσουμε όσο πιο απλά και κατανοητά γίνεται.
Το αν, που και πότε θα την εφαρμόσετε, παραμένει μια αποκλειστικά δική σας ευθύνη και επιλογή!
Σε όσους το τολμήσουν πάντως, ευχόμαστε καλή επιτυχία!
Επιμέλεια : Μανόλης Δερμάτης συγγραφέας του βιβλίου << ιστορία μιας βασίλισσας >> (Εκδόσεις μελισσοκομική επιθεώρηση).
