Η υγρασία στη κυψέλη είναι ο σοβαρότερος εχθρός του μελισσιού. Όλες μα όλες οι ασθένειες για να εξαπλωθούν χρειάζονται υγρασία. Πολλοί μελισσοκόμοι αγνοούν αυτό τον τόσο σημαντικό παράγοντα, και χάνουν τα μελίσσια τους, αρρωσταίνουν, χάνονται βασίλισσες, και ένα σωρό άλλα συμπτώματα, και όλα πηγάζουν απο ένα και μόνο πράγμα! Την υγρασία! Το μελισσοσμήνος στη φύση του, διαλέγει πάντα φωλιές οι οποίες δεν επιτρέπουν την ανάπτυξη υγρασίας. Για παράδειγμα πολλές φωλιές μελισσιών μέσα σε δέντρα έχουν αερισμό απο δύο τρύπες, η το υλικό που είναι φτιαγμένο γύρω τους δεν συγκρατεί υγρασία. Πχ σε μια σπηλιά στο κοίλώμα ενός βράχου, η στη καμινάδα ενός σπιτιού επιτρέπεται καλός αερισμός που δεν αφήνει καθόλου υγρασία.
Για εμάς τους μελισσοκόμους το πρώτο πράγμα που μας ενδιαφέρει, για να μην έχουμε υγρασία, είναι το μέρος που θα τοποθετήσουμε τα μελίσσια για το ξεχειμώνιασμα. Μην ξεχνάμε ότι το χειμώνα μας χτυπά η σοβαρότερη ασθένεια των μελισσών η νοζεμίαση. Και αν έχει υγρασία η κυψέλη, η ασθένεια αναπτύσσεται ραγδαία. Αλλά και άλλες ασθένειες όπως η ασκοσφαίρωση οι σηψηγονίες κλπ. Έχετε ακούσει τους παλιούς να λένε "Αυτό το μέρος δεν κάνει για ξεχειμώνιασμα. Έχει πολύ υγρασία". Φυσικά η υγρασία αποτελεί αναγκαία συνθήκη για να μη πάμε τα μελίσσια μας.
 |
| Μέσα στο μελίσσι αν υπάρχει πολύ μεγάλη υγρασία μπορεί να μουχλιάσει το κηρόπανο, οι κηρήθρες που έχουν γύρη, ακόμα και το μέλι να ξινίσει αν ειναι ασφράγιστο και έχει κακοκαιρία |
Έτσι λοιπόν εμείς σαν σωστοί μελισσοκόμοι δεν επιλέγουμε ποτέ μέρη, δίπλα σε ποτάμια, ρεματιές, ρυάκια, λίμνες, θάλασσες. Πηγαίνουμε σε όσο το δυνατόν ξηρό έδαφος με καλή αποστράγγιση. Υπάρχουν εκτάσεις πεδινές που πλυμμηρίζουν εύκολα και συγκρατούν νερά. Αυτές τις περιοχές πρέπει να τις αποφεύγουμε αν και αποτελούν φαινομενικά μια καλή επιλογή ξεχειμωνιάσματος. Για να μην έχει υγρασία το μέρος που θα πάμε τα μελίσσια, πρέπει να είναι ηλιόλουστο! Ο ήλιος είναι αντιστρόφως ανάλογος της υγρασίας. Πιστεύω μπορείτε να καταλάβετε και το μάτι ένα μέρος που δεν κάνει για μελίσσια.
Ας προχωρήσουμε λοιπόν τώρα στις κυψέλες μας, και τον τρόπο που τις δουλεύουμε, και πότε δημιουργείτε πρόβλημα με υγρασία. Τόσα χρόνια που ασχολούμαι με τα μελίσσια έχω δεί να συμβαίνουν πολλά ευτράπελα, όσον αφορά το στήσιμο μιας κυψέλης. Άλλος κλείνει με χαρτοταινία τις θήρες στο καπάκι, άλλος βάζει νάιλον πάνω απο το μελίσσι, και πολλές φορές κατά την γνώμη μου γίνεται με λάθος τρόπο. Ένα τέτοιο λάθος μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές απώλειες πληθυσμού και μελισσιών. Πάμε να δούμε λοιπόν μερικούς πρακτικούς τρόπους αντιμετώπισης της υγρασίας.
1. Λάθος κηρόπανο - Κακό υλικό κατασκευής
Υπάρχουν κηρόπανα που φτιάχνουν οι μελισσοκόμοι, αλλά και αγοραστά, που είναι ακατάλληλα για χρήση στα μελίσσια. Ένα ακατάλληλο κηρόπανο ρουφά την υγρασία και μουχλιάζει. Γίνεται εστία μόλυνσης για το μελίσσι. Το καλύτερο υλικό για κηρόπανο γίνεται απο σκληρό ύφασμα, πχ τεντόπανο ή κομμάτι τζίν. Απαγορεύεται να βάζουμε στα μελίσσια, ότι υλικό βρούμε, και κυρίως τα πλαστικά συνθετικά υλικά, τα οποία κρατάνε την υγρασία μόνιμα μεσα στο μελίσσι.
2. Κλειστός ή Αεριζόμενος πάτος;
Μια απο τις πιο αποδοτικές πατέντες μείωσης της υγρασίας, που θα αφήσει εποχή, είναι ο ανοιχτός αεριζόμενος πάτος. Το μελίσσι έχει μια ειδική ανοιχτή σίτα κάτω, η οποία επιτρέπει να μπαίνει ο αέρας, και να διώχνει τυχών υγρασία απο το σμήνος. Επίσης δίνεται και η επιλογή όταν το κρύο είναι έντονο, να γίνεται κλειστός και να μην δημιουργούνται κρύα ρεύματα αέρα.
3. Βάσεις Κυψελών
Οι βάσεις για τα μελίσσια είναι ακόμη ένας απο τους βασικούς τρόπους μείωσης της υγρασίας. Ειδικά στις κυψέλες με ανοιχτό πάτο, το ύψωμα των κυψελών τουλάχιστον 20 πόντους απο το έδαφος έχει πολύ μεγάλη αποτελεσματικότητα. Με το ύψωμα των κυψελών αποφεύγουμε την υγρασία που εξατμίζεται απο το χώμα να φτάσει στο σμήνος. Αποφεύγουμε την επαφή με το νερό, και το σάπισμα της κυψέλης. Προλαμβάνουμε αποτελεσματικά την ανάπτυξη υγρασίας.
4. Νάιλον για κηρόπανο [- κλείσιμο παράθυρών το σοβαρότερο λάθος
Ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να κλείνουμε το σμήνος αεροστεγώς, διότι τότε αναπτύσσεται υγρασία. Για να βάλουμε νάιλον για κηρόπανο η να κλείσουμε τις θήρες του μελισσιού, πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε αεριζόμενο πάτο. Να ξέρετε πως το μελίσσι πρέπει να παίρνει πάντα αέρα. Το χειμώνα που κάνει κρύο μπορούμε να κλείσουμε τις δύο απο τις 4 θήρες αλλά όχι όλες, γιατό μπορεί να δημιουργηθεί πρόβλημα.
5. ΔΕΝ ταίζουμε σιρόπια
Ένα θέμα που προκαλεί υγρασία είναι τα σιρόπια. Όταν ταΐζουμε σιρόπι οι μέλισσες διώχνουν την υγρασία απο μέσα, και μαντέψτε που πάει αυτή; Μα φυσικά στη κυψέλη και στο σμήνος. Οπότε αν θέλουμε να τροφοδοτήσουμε τα μελίσσια δίνουμε ζυμαράκι που δεν έχει νερό μέσα.
