Ενδυνάμωση των αδύνατων μελισσιών (μέθοδος Alexander)
Το βράδυ που μαζεύονται οι μέλισσες τοποθετούμε επάνω διάφραγμα βασίλισσας και το αφήνουμε αρκετή ώρα για να ηρεμήσει. Κατόπιν με λίγο καπνό σηκώνουμε από τη βάση του το αδύνατο και ήρεμα το τοποθετούμε πάνω από το διάφραγμα του δυνατού και κλείνουμε κάθε έξοδο που μπορεί να έχει η αδύνατη κυψέλη, ώστε οι μέλισσες να υποχρεωθούν σε έξοδο μέσα από το διάφραγμα και την έξοδο της κάτω κυψέλης.
Με αυτούς τους ήρεμους χειρισμούς κάνουμε ένα δυνατό μελίσσι με δύο πατώματα και δυο βασίλισσες, που σημαίνει ότι η αδύνατη επωφελείται:
Α) από τη ζέστη της δυνατής.
Β) από την άφθονη τροφή της δυνατής.
Γ) από τον πληθυσμό, αφού μέρος του πληθυσμού της πρώτης κυψέλης θα ανέβει στον πάνω όροφο για τροφοδότηση του γόνου.
Μεγαλύτερη ανάπτυξη για εξισορρόπηση γίνεται αν ανεβάσουμε και πλαίσια με γόνο και μέλι από την κάτω στην πάνω.
Όταν δυναμώσει το αδύνατο μελίσσι, συνήθως ένα μήνα από την ένωση, τότε χωρίζουμε την κάτω από την πάνω κυψέλη. Την πάνω τη βάζουμε στην αρχική της θέση, κάτω που είναι πιο αδύνατη να αποκτήσει συλλέκτριες μέλισσες.
Κίνδυνος αποτυχίας υπάρχει όταν η πάνω κυψέλη στερείται τελείως γόνου και δεν ελκύσει παραμάνες, οπότε σ’ αυτή την περίπτωση αναπληρώνουμε εμείς αυτή την έλλειψη μεταφέροντας ένα πλαίσιο γόνου που δανειστήκαμε από άλλο μελίσσι χωρίς τις μέλισσες.
Έτσι με την μέθοδο του Αλεξάνδερ μπορεί να σωθεί και το αδύνατο μελίσσι.
Η ανταλλαγή θέσης δυνατού με αδύνατο φέρνει εξίσωση, με την απόσπαση συλλεκτριών, που μπήκαν στην αδύνατη κυψέλη, που τοποθετήθηκε στη γνωστή τους θέση εισόδου.
Όμως ο καλύτερος τρόπος εξίσωσης είναι από την εξ ανάγκης, επειδή δεν φροντίσαμε την πρώτη.
