Τα σημαντικότερα για επιθεώρηση χωρίς άνοιγμα... Οι χειρισμοί του παλιού μελισσοκόμου!!
Ένα ερώτημα που απασχολεί ολόκληρο το μελισσοκομικό κόσμο, είναι πως ο παλιός μελισσοκόμος καταφέρνει να ξέρει τι γίνετε σε κάθε μελίσσι, δίχως να χρειάζεται να ανοίξει τη κυψέλη, και πως είναι αυτό δυνατό. Όλοι οι μελισσοκόμοι τώρα το χειμώνα, πηγαίνουν στα μελίσσια και έχουν ένα μεγάλο άγχος. Πόσα μελίσσια θα βρεθούν με λίγο πλυθησμό, πόσα θα είναι ορφανά χωρίς βασίλισσα, πόσα θα έχουν αδειάσει τελείως απο μέλισσες. Για τους μελισσοκόμους που έχουν πολλά μελίσσια είναι εφιάλτης αυτό το πράγμα, διότι δεν μπορούν να έχουν το μυαλό τους σε κάθε μελίσσι χωριστά, και οι κινήσεις τους χρειάζονται να είναι πολύ γρήγορες, χωρίς πολλά πολλά.
Το χειμώνα οι επιθεωρήσεις δεν είναι συχνές. Μάλιστα αυτό που κάνουν πολλοί παλιοί μελισσοκόμοι, είναι να επισκέπτονται τις πιο ζεστές ηλιόλουστες ημέρες τα μελίσσια τους, δίχως να χρειάζεται να ανοίξουν ούτε μια κυψέλη. Με διπλωμένα τα χέρια πίσω απο τη πλάτη, προχωρούν σιγά σιγά, περπατώντας ανάμεσα απο τα μελίσσια, και κοιτούν με τεράστια προσοχή, τη κίνηση των μελισσών έξω απο την είσοδο. Οι μέλισσες έχουν πάρα πολλά να πούν. Τι κοιτά όμως ένας έμπειρος μελισσοκόμος; Μα φυσικά... Πόσες μέλισσες υπάρχουν, πόσες πετάνε, πόσες έρχονται, αν είναι ήρεμες επιθετικές και φυσικά αν φέρνουν γύρη. Ένα καλό δυνατό μελίσσι έχει τουλάχιστον 20-30 μέλισσες στην είσοδο, την πιο ζεστή ώρα της ημέρας με πάνω απο 12 βαθμούς θερμοκρασία και καλό ήλιο να χτυπάει τη κυψέλη! Ωστόσο αν η θερμοκρασία είναι μεγαλύτερη, αυξάνονται και οι μέλισσες στην είσοδο.
Μελίσσια που έχουν τελείως νεκρή την είσοδο, και ο ήλιος χτυπά δυνατά τις κυψέλες, σημαίνει ότι κάτι τρέχει, με ιδιαίτερη ανησυχία για πιθανή εγκατάλλειψη, νέκρωση της κυψέλης. Τα ορφανά μελίσσια το χειμώνα εγκαταλείπονται και μένουν με μια χούφτα μέλισσες, και αυτό γιατί οι ίδιες οι μέλισσες τα παρατάνε και μπαίνουν στα άλλα μελίσσια. Ένα μελίσσι που έχει σοβαρό πρόβλημα με έλλειψη πλυθησμού δεν έχει καλό πέταγμα στην είσοδο.
Τα δύο μεγαλύτερα προβλήματα που χάνονται μελίσσι το χειμώνα είναι η πείνα, και η νοζεμίαση. Όχι το κρύο. Οι μέλισσες μπορεί να κάνει έξω -20 και αν έχουν μπόλικη τροφή μέσα να τη καταναλώσουν και να επιβιώσουν μια χαρά. Αν όμως τελειώσει η τροφή το μελίσσι πεθαίνει μέσα σε λίγες ημέρες. Γι αυτό εμείς κάθε φορά που πηγαίνουμε στα μελίσσια χρειάζεται να ελέγχουμε την ύπαρξη ζαχαροζύμαρου, τροφής πάνω απο τις κηρήθρες, ακόμα και αν τα μελίσσια έχουν προμήθειες. Συνήθως για 1 κιλό τροφής το χειμώνα οι μέλισσες κάνουν 3-5 εβδομάδες μπορεί καμιά φορά και αρκετά λιγότερο, αν τα μελίσσια έχουν γόνο. Με την υπαρξη του γόνου η τροφή καταναλώνεται γρήγορα, ενώ όταν κάνει κρύο οι μέλισσες εγκαταλείπουν πολλές φορές το ζυμάρι.
Κλείνοντας την σημερινή μας ανάρτηση μπορούμε να πούμε ότι βάση της εμπειρίας, ο παλιός μελισσοκόμος μπορεί να βλέπει ένα πρόβλημα στο μελίσσι, χωρίς να ανοίξει τη κυψέλη. Οι τρόποι σίγουρα δεν μπορούν να αναλυθούν όπως θα θέλαμε να σας τους εξηγήσουμε και χρειάζεται εσείς οι ίδιοι να δουλεύετε πάνω στα μελίσσια σας, και να μαθαίνετε συνέχεια νέα πράγματα. Μην απογοητεύεστε ποτέ αν απο ένα λάθος είχατε απώλειες. Τα λάθη γίνονται μόνο μια φορά, ο άνθρωπος είναι στη φύση του να κάνει λάθη, και να μην τα επαναλαμβάνει. Έτσι λοιπόν και με τα μελίσσια! Όπως φτιάχνονται εύκολα, έτσι και χάνονται ειδικά σε ένα δύσκολο χειμώνα, οπότε λάβετε πολύ σοβαρά υπόψη όλα τα παραπάνω!
