Το καπνιστήρι και τα υλικά του
Το πιο δύσκολο μέρος του να είσαι μελισσοκόμος είναι να ανάψεις ένα καπνιστήρι και να το κρατήσεις αναμμένο. Αν μπορούμε να μάθουμε να το κάνουμε αυτό με επιτυχία, τότε όλα τα άλλα θα φαίνονται εύκολα.
Ο καπνός εξ ορισμού εμπεριέχει τοξικά αέρια και διάφορα ρυπογόνα, γι αυτόν το λόγο ο τύπος των υλικών που θα χρησιμοποιηθούν είναι πολύ σημαντικός και απαιτείται η χρήση αυτών στην Βιολογική Μελισσοκομία. Οι σύγχρονοι κανόνες επιτρέπουν την χρήση μόνο των υλικών αυτών που έχουν φυσική προέλευση και λέγοντας φυσική προέλευση εννοούμε «την αρχική τους μορφή, χωρίς προσθήκη χημικών ή άλλων ουσιών»
Υπάρχουν πολλά καύσιμα που δεν είναι ασφαλή για τις μέλισσες:
- πλαστικοποιημένο χαρτί με επιστρώσεις, κόλλες, συνδετικά ή μελάνια
- ροκανίδια εμποτισμένου ξύλου
- συνθετικές ίνες και φυσικές ίνες με τεχνητές χρωστικές
- καθαρό ξύλο κοπής από αλυσοπρίονο όπου θα μολύνει τα ροκανίδια ξύλου με λάδι αλυσίδας
Δεν θα ήθελα αυτά τα πράγματα στο φαγητό μου. Σίγουρα δεν τα θέλω και στο μελί μου.
Βρήκα λοιπόν καύσιμα που είναι ασφαλή για τις μέλισσες και επιτρέπεται στην Μελισσοκομία.
Το καύσιμο που έχω χρησιμοποιήσει πιο συχνά είναι οι πευκοβελόνες. Έχουμε πολλές από αυτές σε ολόκληρη την Ελλάδα και λειτουργούν αρκετά καλά. Οι πευκοβελόνες διατηρούν την καύση τους χωρίς φλόγα και δίνουν πολύ καπνό, αλλά θέλει ταλέντο για να τις ανάψει κανείς σε μια φλεγόμενη κόλαση.
Ένα άλλο κατάλληλο υλικό στη Μελισσοκομία είναι τα ροκανίδια, συνάδελφος με ενημέρωσε ότι κάνουν το καλύτερο καύσιμο για το καπνιστήρι. Έτσι, δοκίμασα και εγώ ένα σωρό από ροκανίδια που πήρα από ξυλουργείο. Έχω επιλέξει ένα καθαρό ξύλο πεύκου.
Το καπνιστήρι πλέον λειτουργεί σαν πρωταθλητής και σιγόκαιει για αρκετή ώρα. Ο καπνός είναι δροσερός και πυκνός. Όταν πάει να εξαφανιστεί αρκεί μία πίεση της φυσούνας και επανέρχεται πίσω στη ζωή. Και μετά από 20 λεπτά μπορείτε να ρίξετε μερικά φρέσκα ροκανίδια στο καπνιστήρι για να ξαναζωντανεύσει για άλλα 20 λεπτά.
