Σε τι λοιπόν χρησιμεύουν τόσοι φορείς, αν αυτοί απέχουν από τα τεκταινόμενα στην ελληνική μελισσοκομία; Χιλιάδες ευρώ δίνονται κάθε χρόνο κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη προστασία της μέλισσας και την ενίσχυση συγκεκριμένα της μελισσοκομίας σε κάθε χώρα, ανάλογα με τον αριθμό μελισσοσμηνών που έχει η κάθε χώρα. Φανταστείτε λοιπόν τι δίνεται για την Ελλάδα, μία χώρα με πλήθος μελισσοκόμων που διαχειρίζονται πάνω από 1.500.000 κυψέλες κατανεμημένες σε όλο τον Ελλαδικό χώρο. Χρήματα που δίνονται για την ενίσχυση τους, που όμως δε βλέπουν ποτέ, καθώς η μερίδα του Λέοντος πηγαίνει στα χέρια των διοικητικών στελεχών, στα αρμόδια ιδρύματα, σε δράσεις που άλλες πραγματοποιούνται και άλλες μένουν απλά στα χαρτιά.
Από το σύνολο των ετήσιων χρηματοδοτήσεων που μετράει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, ο μελισσοκόμος, αυτός που κάνει όλη τη δουλειά και είναι αυτός που δίνει στην αγορά το Ελληνικό μέλι, παίρνει 2 επιδοτήσεις. Μία αυτής των πετρελαίων μετακίνησης στη νομαδική μελισσοκομία και αυτής υπό προϋποθέσεις και μία αυτής της αντικατάστασης κυψελών, η οποία δεν πιάνει ούτε την αξία αγοράς της κυψέλης!!!
Το ελληνικό μέλι θεωρείται μοναδικό στο κόσμο. Πλούσιες ποικιλίες, γεμάτες μέταλλα και ιχνοστοιχεία. Σαρώνει κάθε χρόνο σε διεθνής διαγωνισμούς και γίνεται ανάρπαστο στις αγορές του εξωτερικού. Στη δική μας χώρα αντίστοιχα, επιτρέπουμε την εισαγωγή αμφιβόλου ποιότητας μελιού από χώρες ΕΕ και την ελεύθερη πώληση τους στα ελληνικά ράφια προφασιζόμενοι που και που, ελέγχους από τον ΕΦΕΤ, κάτι που πλέον θεωρείται αστείο αν αναλογιστούμε ότι τα πρόστιμα και οι ανακλήσεις γίνονται στα ίδια μέλια και στα ίδια συσκευαστήρια και παραμένουν προς πώληση και ανοιχτά σαν επιχειρήσεις αντίστοιχα. Πέραν της υγείας των καταναλωτών, κατάφεραν με αυτές τις κινήσεις να έχει δυσφημιστεί ο κλάδος, να θεωρεί ο καταναλωτής, ότι ο Έλληνας παραγωγός διαπράττει νοθείες.
Υποτίθεται ότι η εφαρμογή του Εθνικού Ηλεκτρονικού Μητρώου Μελισσοκομίας έρχεται για να πατάξει τις ελληνοποιήσεις ανάμεσα στα άλλα. Μάλιστα για την υπόθεση αυτή και μία μέρα πριν τη ψήφιση της εφαρμογής του melinet, ακούσαμε δηλώσεις από συγκεκριμένη πολιτικό που μετείχε στη ψήφιση του νόμου να μιλάει για τη μελισσοκομία και τις ελληνοποιήσεις χωρίς να έχει δει κυψέλη στη ζωής της.
Κόπος, αναζήτηση, κούραση, ξενύχτια, απογοήτευση πολλές φορές, πετρέλαια, μετακινήσεις και όλα αυτά για να πάρεις ένα αποτέλεσμα που ποτέ δεν είναι δεδομένο. Σύλλογοι (όχι στο σύνολό τους), ΟΜΣΕ αδιάφοροι, ανενημέρωτοι για όσα διαδραματίζονται, και άτομα στις διοικήσεις που βαριούνται να ασχοληθούν και να κυνηγήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Από την άλλη, νέοι με καινοτόμες ιδέες στη παραγωγή και προώθηση του μελιού προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα σε ένα θεσμικό και νομικό πλαίσιο με σφιγμένα περιθώρια ως που στο τέλος αναγκάζονται αρκετοί από αυτούς να πουλήσουν το μέλι τους σε εμπόρους χονδρικής σε εξευτελιστικές τιμές, να υποβιβαστεί, να πάρει ένα άλλο όνομα και όχι αυτού που το παρήγε και γιατί όχι να νοθευτεί εφόσον τα μέτρα αφορούν μόνο τους παραγωγούς και τόσα χρόνια αφήνουν τους υπολοίπους να δρουν ανενόχλητοι. Τα ονόματα τα ξέρουμε όλοι όσοι ασχολούμαστε με το χώρο και πολύ ευχαρίστως αν επιθυμεί κάποιο αρμόδιο όργανο να του παρουσιάσουμε στοιχεία. Και μέσα σε όλα αυτά ένα Υπουργείο Ανάπτυξης (!) Τροφίμων, να θέλει να σε εντάξει σε ένα σύστημα αυστηρού ελέγχου, όχι του παραγόμενου μελιού όπως πολύ καλά θα έκανε, αλλά των μελισσοκομείων.
Κλείνω διερωτώμενη ,πως σε ένα τόσο μεγάλο κλάδο, αντιμετωπίζεται άλλες φορές σαν ένα επάγγελμα που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής (όταν είναι να δηλωθούν τα αναγκαία ποσά χρηματοδότησης) και πως σαν χόμπι όταν αυτά είναι να μοιραστούν. Ένα ακόμα εύλογο ερώτημα είναι πως γίνεται οι φορείς μελισσοκομίας που διαχειρίζονται αυτά τα χρήματα να θεωρούνται τόσο αναγκαίοι αλλά κατά τη μελέτη και ψήφιση του νόμου να είναι άφαντοι.
Μήπως είναι καιρός να πέσει στο τραπέζι η συζήτηση περί της αναγκαιότητας ύπαρξης τους; Mήπως ο σύγχρονος Έλληνας Μελισσοκόμος (εδώ θα συμπληρώσω και τους ερασιτέχνες) έχει καταφέρει παρόλα αυτά να διαμορφώσει μόνος του μέσα σε αυτό το χάος ένα τελικό προϊόν που διαθέτει το πακέτο; Ποιότητα, σωστά στοιχεία αναγραφόμενα στην ετικέτα, συσκευασία ακόμα και αναλύσεις. Ένα προϊόν που ανταποκρίνεται στις ανάγκες της αγοράς και μάλιστα χωρίς τη βοήθεια συλλόγων, ιδρυμάτων και άλλον φορέων και τελικά δεν τους χρειάζεται;
Γράφει
Ρένα Τεκίδου, μελισσοκόμος
