Τρομερή πατέντα για αθάνατες κυψέλες
Είναι πολύ άδικο να αγοράζεις καινούργιες κυψέλες, να τις βάφεις και σε δύο χρονιές να είναι στο κακό τους το χάλι. Επειδή παρατηρώ ότι πολλοί μελισσοκόμοι εφαρμόζουν παλιές πολυδάπανες και αναποτελεσματικές τεχνικές βαψίματος και επειδή μετά από ψάξιμο νομίζω πως έδωσα στο πρόβλημα μία τουλάχιστον καλύτερη λύση θα σας την περιγράψω εδώ. Ξέρω βέβαια ότι υπάρχει και άλλη λύση εκτός της δικής μου που είναι η εμβάπτιση σε λιωμένη παραφίνη πού είναι μεν σαφώς πιο αποτελεσματική και γρήγορη από το χρωμάτισμα με λαδομπογιά αλλά το αισθητικό της αποτέλεσμα και ο κατάλληλος εξοπλισμός που απαιτεί με κάνουν να προτιμώ την βαφή με νεροχρώματα:
Αρχίζω με τρίψιμο με γυαλόχαρτο των αιχμών του σώματος ώστε να μην τραυματίζομαι από ατυχείς συγκρούσεις μαζί τους.
Στην συνέχεια περνάω ένα χέρι τσιμεντόχρωμα στην απόχρωση της τελικής στρώσης, ελαφρά αραιωμένο με νερό, που πωλείται σε τετράκιλο και κοστίζει 18 Ε. Εσωτερικά με το ίδιο χρώμα βάφω τις τέσσερις ενώσεις των σανίδων, τους ρόζους και δύο εκατοστά κάτω από τις αιχμές. Προσέχω να γεμίζουν καλά οι ρωγμές και οι κάθετες τομές του ξύλου.
Μετά λίγες ώρες κάνω ένα ελαφρύ τρίψιμο και βάφω το τελικό χέρι με «λαδομπογιά» νερού της ίδιας απόχρωσης. Δηλαδή ριπολίνα που κυκλοφορεί σε γυαλιστερό ή σατινέ.
Σε λίγες ώρες η κυψέλες είναι έτοιμες για χρήση. Η αντοχή της κυψέλης που είναι βαμμένη με αυτόν τον τρόπο είναι πολύ μεγαλύτερη από τις κυψέλες που είναι βαμμένες με λαδομπογιά. Εξ’ άλλου πρέπει να ξέρουμε ότι οι λαδομπογιές είναι καρκινογόνες και δεν θυμάμαι σε πόσα χρόνια θα απαγορευτούν τελείως με οδηγία της Ε.Ε. Ακόμα οι «ατσαλιές» από νερόχρωμα καθαρίζονται πολύ πιο εύκολα με λίγο νεράκι, ενώ το διαλυτικό της λαδομπογιάς είναι βρωμερό και καρκινογόνο.
Εάν η κυψέλη είναι παλιά, πρέπει να φύγει το χρώμα με paint remover που είναι μπελάς και κοστίζει, να επισκευαστεί, να τριφτεί, να στοκαριστεί και μετά να βαφεί με νεροχρώματα όπως παραπάνω περιέγραψα. Πολύ ασύμφορη διαδικασία. Γι αυτό προτιμώ να αφήσω τις κυψέλες που είναι βαμμένες με λαδομπογιές όσο αντέξουν και βάφω με νερομπογιές μόνο τις καινούργιες.
Είναι τώρα τρία χρόνια που εφαρμόζω αυτή την μέθοδο και είμαι δικαιωμένος απόλυτα. Μεγάλη διαφορά, αφού τα χρώματα αυτά δεν σκάνε στον ήλιο και γίνονται ένα σώμα με το ξύλο. Το τσιμεντόχρωμα μην νομίζετε ότι κάνει μόνο για τσιμέντο. Διαφέρει από τα άλλα υποστρώματα (αστάρια) νερού στο ότι αντί για στόκο εμπεριέχει τσιμέντο άριστης ποιότητας (Portland). Προσέξτε μόνο μην στοκάρετε την κυψέλη πριν την βαφή με στόκο λαδιού. Αν θα χρησιμοποιήσετε στόκο συμβουλευτείτε τον χρωματοπώλη σας γιατί δεν πάει οτιδήποτε. Εγώ δεν τον χρησιμοποιώ αφού το αποτέλεσμα με ικανοποιεί και αισθητικά και σε αντοχή.
Σας συνιστώ την μέθοδο αυτήν ανεπιφύλακτα. Καλή επιτυχία.
Πηγη giorgosvlassis.blogspot.com/
