Μέθοδος των δύο βασιλισσών του Ν.Νικολαίδη
Επεξήγηση της μεθόδου των δύο βασιλισσών του Ν.Νικολαΐδη σε συνοπτικά βήματα και κυρίως σε περιοχές κύριας ανθοφορίας Μαΐου- Ιουνίου.
Η ανάπτυξη του μελισσιού αρχίζει στα μέσα Μαρτίου και δεν υπάρχει καιρός για εκτροφή νέας βασίλισσας,ούτε υπάρχουν στην αγορά διαθέσιμες,οπότε η μέθοδος αυτή ξεπερνάει το αδιέξοδο χρησιμοποίησης των δύο βασιλισσών,αν ο μελισσοκόμος φροντίσει να έχει έτοιμες νέες βασίλισσες ,από τον προηγούμενο χρόνο και τις έχει ξεχειμωνιάσει σε ήπιο κλίμα και σε παραφυάδες λίγων πλαισίων .
Ενωρίς την άνοιξη,όταν οι μέλισσες αρχίζουν να φέρνουν γύρη και τα δυνατά μελίσσια να επεκτείνουν το γόνο τους,τότε ,σε δυνατή κυψέλη διόροφη Α ο κάτω όροφος και Β ο πάνω όροφος: (έτσι πάντα θα εννοούμε τις κυψέλες ,αλλά σε κάθετη κατεύθυνση ,από το έδαφος αρχίζοντας από κάτω προς επάνω). Σε αυτήν επαναλαμβάνουμε την κυψέλη ΑΒ,που έχει νέα βασίλισσα ,τοποθετούμε μία συρμάτινη σίτα (μεταφοράς μελισσιών) και από πάνω βάζουμε την παραφυάδα της προηγούμενης χρονιάς ( Π ) έχοντάς της εξασφαλίσει στην πίσω πλευρά χωριστή είσοδο-έξοδο.
Μετά από 2 μέρες, αντικαθιστούμε τη σίτα μεταφοράς με διάφραγμα βασίλισσας, για να κυκλοφορούν οι μέλισσες της παραφυάδας Π, μέσα από αυτό με την κάτω κυψέλη, που αποτελείται από τη βάση της Α, τον όροφο Β , το διάφραγμα βασίλισσας και από πάνω την παραφυάδα Π.
Με την ένωση αυτή η παραφυάδα Π ενισχύεται με πληθυσμό από την κάτω κυψέλη ΑΒ και κυρίως με μέλισσες μικρής ηλικίας ,που διατρέφουν το γόνο.
Όταν ο γόνος της κάτω κυψέλης ΑΒ φτάσει τα 6-7 πλαίσια μπορούμε να ανεβάσουμε στην παραφυάδα Π ένα πλαίσιο με εκκολαπτόμενο γόνο και μέλι με γύρη και αυτό το κάνουμε κάθε εβδομάδα, ανεβάζοντας ένα ή δύο πλαίσια, ανάλογα με τη δύναμη του εμβρυοθαλάμου ΑΒ.
Όταν αρχίσει η ανθοφορία κάνουμε τους εξής χειρισμούς:
Αχρηστεύουμε τη βασίλισσα της παραφυάδας Π, που συμπλήρωσε τα 2 χρόνια της και έκανε το χρέος της.
Βρίσκουμε τη βασίλισσα του κάτω εμβρυοθαλάμου Α και με το πλαίσιο που βρίσκεται και με τον πληθυσμό του, σχηματίζουμε άλλη νέα παραφυάδα ΝΠ, που τοποθετούμε παράπλευρα σχεδόν κολλητά με την κυψέλη ΑΒΠ.
Αυτή την παραφυάδα τη δυναμώνουμε με ένα πλαίσιο εκκολαπτόμενου γόνου και ένα μέλι. Είναι εκείνη που θα χρησιμοποιηθεί τον επόμενο χρόνο.
Πάνω στην κυψέλη Α τοποθετούμε τώρα την κυψέλη Π, δηλαδή συγκεντρώνουμε στα δύο αυτά σώματα όλο το γόνο.
Στο κάτω τμήμα Α όσο το δυνατό περισσότερο γόνο μικρής ηλικίας, ενώ στο Π τον προχωρημένο γόνο.
Αν περισσέψει γόνος τον τοποθετούμε στο σώμα Β πάνω από το διάφραγμα της βασίλισσας, γόνο προχωρημένο ή εκκολαπτόμενο.
Και τέλος τοποθετούμε την αποθήκη Γ ή και άλλες αν υπάρχουν.
Η ορφανή αυτή κυψέλη αρχίζει να δημιουργεί βασιλικά κελιά, με πολύ ευνοϊκές συνθήκες, άφθονο μέλι την εποχή εκείνη και πληθυσμό με μεγάλη αναλογία νεαρών μελισσών, να τροφοδοτήσουν άνετα τα βασιλικά κελιά, ενώ υπάρχουν άφθονοι και καλοθρεμμένοι κηφήνες.
Προσοχή όμως χρειάζεται σε ένα σημείο, ότι η συγκέντρωση όλου του γόνου σε ένα σώμα ΑΠ, προκαλεί κίνδυνο σμηνουργίας, με την πρώτη παρθένα βασίλισσα, που θα εκκολαφθεί.
Αυτό όμως αντιμετωπίζεται όταν και μόλις σφραγιστούν τα βασιλικά κελιά. Αφήνουμε στο σώμα Α λίγα πλαίσια γόνου, με 2, τα καλύτερα βασιλικά κελιά, να τοποθετήσουμε το βασιλικό διάφραγμα πάνω από την Α και να ανεβάσουμε όλο τον άλλο γόνο στα σώματα Π και Β, καταστρέφοντας όλα τα άλλα κελιά.
Η νέα βασίλισσα εκκολάπτεται, γονιμοποιείται και αρχίζει τη γέννα όταν η ανθοφορία θα είναι στα τέλη της και επειδή δεν υπάρχει γόνος μικρής ηλικίας για διατροφή, όλο το προσκομιζόμενο μέλι αποθηκεύεται. Μία κυψέλη αυτής της δύναμης μπορεί να γεμίσει δύο μεγάλα πατώματα με μέλι σε μικρό διάστημα ανθοφορίας.
Κατά τον τρύγο αφήνουμε άθικτα τα 2 κάτω πατώματα, που το δεύτερο αν έχει πολύ μέλι γίνεται τροφαποθήκη, ενώ τρυγούμε όλα τα άλλα πατώματα.
Μετά τον τρυγητό μεταφέρουμε την παραφυάδα ΝΠ και την τοποθετούμε πάνω στην τρυγημένη κυψέλη ΑΠ , αφού παρεμβάλλουμε το διπλό τελάρο μεταφοράς από συρματόπλεγμα.
Έτσι η κυψέλη αποτελείται από ΑΠ (ΝΠ), που θα διαχειμάσει ως την επόμενη άνοιξη, οπότε επαναλαμβάνονται οι ίδιοι χειρισμοί.
Με τον τρόπο αυτό η παραφυάδα διαχειμάζει καλύτερα, επωφελούμενη από τη ζέστη της κάτω δυνατής κυψέλης. Εννοείται ότι η παραφυάδα ΝΠ πρέπει να εφοδιάζεται με αρκετό μέλι για ασφαλή διαχείμαση.
Στον κάτω εμβρυοθάλαμο η νέα βασίλισσα γεννά εντατικά με την αφθονία της τροφής που έχει και έτσι ο πληθυσμός που έχει ανανεώνεται και εξασφαλίζεται η καλή διαχείμαση.
Με τη μέθοδο αυτή εξασφαλίζεται σοδειά και σε φτωχές περιοχές, αλλά και σύγχρονη ανανέωση στις βασίλισσες με τρόπο σχεδόν αυτόματο, χρησιμότατο για το μελισσοκόμο που έχει την επίβλεψη μεγάλου αριθμού μελισσιών.
Και άλλο πλεονέκτημα είναι ότι μετά την αφαίρεση των 2 βασιλισσών ο εμβρυοθάλαμος Α γεμίζει με άφθονη γύρη, αφού δεν υπάρχει γόνος για διατροφή και η γύρη έχει μεγάλη σπουδαιότητα, για τη γρήγορη-απρόσκοπτη, ανοιξιάτικη ανάπτυξη των μελισσιών.
