Αγράμπελη ή κληματίδα
Φυτό του γένους Κληματίς, εγγενές στις χώρες της Μεσογείου, εξαπλωμένο σαν καλλωπιστικό σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με το Διεθνές Μητρώο Clematis, έχουν αναγνωριστεί από τους ειδικούς με τα νέα συστήματα ταξινόμησης, σχεδόν 300 διαφορετικά είδη του γένους Clematis. Κάποια από αυτά, φύονται αλλά και καλλιεργούνται στην χώρα μας: Κληματίς η λευκάμπελος, η μικράμπελος, η κιρρώδης, η φλογώδης, η ανατολική είναι τα περισσότερα κοινά ανά την Ελληνική επικράτεια. Την συναντάμε με κατά τόπους διαφορετικά ονόματα όπως, λευκούλα, κουρπενιά, αγραμπελίδα, Αϊ Γιάννη, κληματσίδα, γκουρπένι, ζεμπελίνα, χελιδρονιά, αγριάμπελη και άλλα.
Από τα πολύ συνηθισμένα φυτά της Ελληνικής υπαίθρου, τόσο σε δάση, όσο και άκρες αγροτικών δρόμων, μονοπατιών, σε αυλές σπιτιών και κτημάτων, φράκτες και γενικά σε μέρη μέχρι χίλια μέτρα υψόμετρο αλλά πάντα πάνω σε άλλους θάμνους και φυτά.
Στην χώρα μας η Κληματίδα η κιρρώδης (Clematis cirrhosa) είναι αυτή που ανθίζει μέσα στον χειμώνα, η Κληματίδα η φλογώδης και τα άλλα ενδημικά είδη ανθίζουν τους καλοκαιρινούς μήνες.
Όλα τα είδη είναι αναρριχώμενα και μπορούν να φθάσουν μέχρι και τα έξι μέτρα ύψος, αρκεί να τα βλέπουν οι ακτίνες του ήλιου. Προτιμούν εδάφη φτωχά σε ασβέστιο. Τα άνθη της Clematis flammula είναι λευκού χρώματος, μικρά με πολλούς μακριούς λευκούς γυρεοδοτικούς στήμονες και πέντε σέπαλα, που όταν αρχίζουν και παίρνουν ένα υποκίτρινο χρώμα τότε αναδύουν ένα ευχάριστο άρωμα που θυμίζει την μυρωδιά των ανθών της αμυγδαλιάς.
Τον Ιούνιο και Ιούλιο που ανθίζει καλύπτεται ολόκληρο το φυτό από μικρά λευκά άνθη και τα επισκέπτονται πολλά έντομα.
Μελισσοκομικό ενδιαφέρον
Θαρρώ πως είναι ένα πολύ καλό φυτό βοηθητικής ανθοφορίας αφού δίνει γύρη πολύ θρεπτική για την ανάπτυξη γόνων στις παραφυάδες αλλά και στα μελίσσια που προετοιμάζουμε για το βαμβάκι. Μικρές ποσότητες σε νέκταρ αλλά με καλά ζάχαρα συνθέτουν το προφίλ ενός πολύ καλού μελισσοκομικού φυτού.
Καλό θα ήταν να υπάρχουν μερικά φυτά της Clematis cirrhosa σε κάθε σταθερό μελισσοκομείο που ξεχειμωνιάζουν τα μελίσσια μας, μεγάλη του η βοήθεια σε γύρες μέσα στον χειμώνα. Αν συνδυαστεί και με την παρουσία ατόμων Μουσμουλιάς (Eriobotrya japonica) και Δενδρολίβανο (Rosmarinus officinalis), τότε τα μελίσσια από αρχές άνοιξης θα έχουν μια φοβερή τάση ανάπτυξης.
Σε κάποια μέρη της χώρας μας, παλαιά, οι άνθρωποι που ήθελαν να ασχοληθούν με την μελισσοκομία έφτιαχναν τα κουβέλια, τις σημερινές κυψέλες, με βέργες κλώνων λυγαριάς αλλά και αγράμπελης που είναι πολύ ευλύγιστες. Μετά τις κάλυπταν εξωτερικά με σβουνιές, περιττώματα βοοειδών, για μόνωση και προστασία από αέρα και βροχή.
Πηγη http://melissomania.gr/
