Τι γίνεται και χάνονται οι βασίλισσες
Το μελίσσι μένει ξαφνικά χωρίς βασίλισσα και ο μελισσοκόμος προσπαθεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει. Μήπως χάθηκε από κάποιο λάθος χειρισμό; Μήπως απο κάποια αρρώστια; Πως γίνετε την μια ημέρα να γεννάει μια χαρά και την άλλη απλώς να μην υπάρχει; Ποιοί παράγοντες μπορούν να οδηγήσουν στην απώλεια της βασίλισσας.
Θα σας απαριθμήσω μερικούς απο τους πιο ύπουλους παράγοντες που μπορούν να σκοτώσουν τη βασίλισσα χωρίς να το καταλάβουμε. Πρώτον δεν μιλάμε για αγονιμοπόιητες βασίλισσες που μπορού ννα χαθούν στην γαμήλια πτήση τους. Η ανάρτηση αναφέρεται στις γονιμοποιήμενες βασίλισσες.
Θα σας απαριθμήσω μερικούς απο τους πιο ύπουλους παράγοντες που μπορούν να σκοτώσουν τη βασίλισσα χωρίς να το καταλάβουμε. Πρώτον δεν μιλάμε για αγονιμοπόιητες βασίλισσες που μπορού ννα χαθούν στην γαμήλια πτήση τους. Η ανάρτηση αναφέρεται στις γονιμοποιήμενες βασίλισσες.
Τα τελευταία χρόνια οι μελισσοκόμοι θέτουν το εξής ερώτημα "Τι γίνεται φέτος και χάνονται έτσι ξαφνικά οι βασίλισσες. Τι μπορεί να συμβαίνει". Μερικοί μελισσοκόμοι αποδίδουν το φαινόμενο στην απότομη αλλαγή του καιρού, δηλαδή μια κρύο μια ζέστη. Όπως ξέρουμε άλλωστε ο καιρός τα τελευταία χρόνια έχει ανακατέψει όλη τη φύση. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που το μέλι έχει γίνει είδος προς εξαφάνιση.
Δεύτερος κύριος παράγοντας είναι οι μεταφορές. Οι παραφυάδες με βασίλισσες φρεσκογονιμοποιημένες που δεν έχουν σφραγήσει γόνο είναι πολύ επικίνδυνο να μείνουν ορφανές σε ένα ταξίδι. Ποτέ δεν μεταφέρουμε παραφυάδες. Αν θέλουμε να έχουμε επιτυχία σε τέτοιου είδους μεταφορές πρέπει η βασίλισσα να σφραγήσει γόνο και να περάσουν σίγουρα 1-2 εβδομάδες. Εγώ προσωπικά θα σας συμβούλευα να τα σηκώσετε μετά απο ένα μήνα. Γενικά στις μεταφορές στατιστικά υπάρχει ένα μικρό ποσοστό βασιλισσών που κόβεται. Πχ σπάνια 1 στα 100 παραγωγικά μελίσσια. Ο λόγος ίσως είναι το έντονο στρεσάρισμα που κάνει τις μέλισσες να θανατώνουν οι ίδιες τη βασίλισσα. Την σφίγγουν προφανώς, προσπαθώντας να την προστατεύσουν και σκάει.
Άλλη πιθανή αιτία είναι οι τροφοδοσίες με θυμόλη και γενικά με σκευάσματα που έχουν έντονο άρωμα πχ μυρμιγκικό οξύ. Η θυμόλη έχει αναφερθεί απο πολλούς μελισσοκόμους σαν αιτία θανάτωσης της βασίλισσας. Οπότε αν δώσατε προηγούμενος κάποιο ζυμάρι η σιρόπι με θυμόλη ίσως αυτό ευθύνεται για την απώλεια της βασίλισσας.
Ο σημαντικότερος όμως παράγοντας που οδηγεί σε απώλεια βασίλισσας είναι οι δικοί μας χειρισμοί. Για παράδειγμα το τίναγμα πλαισίων μέσα στη κυψέλη, που έχει και βασίλισσα επάνω με αποτέλεσμα τον τραυματισμό της και στην συνέχεια να χάνεται. Άλλη περίπτωση είναι χειρισμοί με εξίσωσεις μελισσιών χωρίς πρακτικές συνένωσης, αλλαγή θέσεων μελισσιών κλπ. Τέτοιοι χειρισμοί μπορεί καμια φορά να οδηγήσουν σε θανάτωση της βασίλισσας. Οι συλλέκτριες την κουλουριάζουν. Επίσης κατά την επιθεώρηση μπορεί να την τραυματίσουμε απο λάθος. Ειδικά αν γίνονται χειρισμοί απο άπειρο μελισσοκόμο.
Όταν η βασίλισσα βρίσκεται στο απόγειο της ανάπτυξης της και γεννά με τρελούς ρυθμούς μπορεί καμιά φορά να πάθει βλάβη και να πεθάνει. Σκεφτείτε οτι ο οργανισμός της πιέζεται απίστευτα να γεννά δεκάδες αυγά καθημερινά, και όπως μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε είναι ζωντανό πλάσμα, και κάτι μπορεί να τύχει, που πολλές φορές ούτε οι ίδιοι μπορούμε να εξηγήσουμε.
Αυτές είναι μερικές απο τις πιθανές αιτίες που πιστεύονται οτι οδηγούν σε απώλεια βασιλισσών.
Δεύτερος κύριος παράγοντας είναι οι μεταφορές. Οι παραφυάδες με βασίλισσες φρεσκογονιμοποιημένες που δεν έχουν σφραγήσει γόνο είναι πολύ επικίνδυνο να μείνουν ορφανές σε ένα ταξίδι. Ποτέ δεν μεταφέρουμε παραφυάδες. Αν θέλουμε να έχουμε επιτυχία σε τέτοιου είδους μεταφορές πρέπει η βασίλισσα να σφραγήσει γόνο και να περάσουν σίγουρα 1-2 εβδομάδες. Εγώ προσωπικά θα σας συμβούλευα να τα σηκώσετε μετά απο ένα μήνα. Γενικά στις μεταφορές στατιστικά υπάρχει ένα μικρό ποσοστό βασιλισσών που κόβεται. Πχ σπάνια 1 στα 100 παραγωγικά μελίσσια. Ο λόγος ίσως είναι το έντονο στρεσάρισμα που κάνει τις μέλισσες να θανατώνουν οι ίδιες τη βασίλισσα. Την σφίγγουν προφανώς, προσπαθώντας να την προστατεύσουν και σκάει.
Άλλη πιθανή αιτία είναι οι τροφοδοσίες με θυμόλη και γενικά με σκευάσματα που έχουν έντονο άρωμα πχ μυρμιγκικό οξύ. Η θυμόλη έχει αναφερθεί απο πολλούς μελισσοκόμους σαν αιτία θανάτωσης της βασίλισσας. Οπότε αν δώσατε προηγούμενος κάποιο ζυμάρι η σιρόπι με θυμόλη ίσως αυτό ευθύνεται για την απώλεια της βασίλισσας.
Ο σημαντικότερος όμως παράγοντας που οδηγεί σε απώλεια βασίλισσας είναι οι δικοί μας χειρισμοί. Για παράδειγμα το τίναγμα πλαισίων μέσα στη κυψέλη, που έχει και βασίλισσα επάνω με αποτέλεσμα τον τραυματισμό της και στην συνέχεια να χάνεται. Άλλη περίπτωση είναι χειρισμοί με εξίσωσεις μελισσιών χωρίς πρακτικές συνένωσης, αλλαγή θέσεων μελισσιών κλπ. Τέτοιοι χειρισμοί μπορεί καμια φορά να οδηγήσουν σε θανάτωση της βασίλισσας. Οι συλλέκτριες την κουλουριάζουν. Επίσης κατά την επιθεώρηση μπορεί να την τραυματίσουμε απο λάθος. Ειδικά αν γίνονται χειρισμοί απο άπειρο μελισσοκόμο.
Όταν η βασίλισσα βρίσκεται στο απόγειο της ανάπτυξης της και γεννά με τρελούς ρυθμούς μπορεί καμιά φορά να πάθει βλάβη και να πεθάνει. Σκεφτείτε οτι ο οργανισμός της πιέζεται απίστευτα να γεννά δεκάδες αυγά καθημερινά, και όπως μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε είναι ζωντανό πλάσμα, και κάτι μπορεί να τύχει, που πολλές φορές ούτε οι ίδιοι μπορούμε να εξηγήσουμε.
Αυτές είναι μερικές απο τις πιθανές αιτίες που πιστεύονται οτι οδηγούν σε απώλεια βασιλισσών.
