Με την μέθοδο της Βεντάλιας μπορούμε να αυξήσουμε το μελισσοκομείο μας κόβωντας παραφυάδες, χωρίς να μετακινήσουμε τις κυψέλες μας χιλιόμετρα μακριά.
Επιλέγουμε ένα δυνατό 10άρι μελίσσι ή και 20άρι. Αυτό το μελίσσι θα πρέπει να έχει τα επιθυμητά χαρακτηριστικά. Δηλαδή να έχει αποδώσει τα μέγιστα στις ανθοφορίες που προηγήθηκαν (συλλογή μελιού, γύρης, πρόπολης), επίσης ο παράγοντας σμηνουργία και επιθετικότητα θα πρέπει να υπολογιστεί, η γέννα της βασίλισσας να είναι ικανοποιητική, να είναι ανθεκτικό στις ασθένειες και να έχει αρκετό πληθυσμό και γόνο. Είναι σημαντικό το γενετικό υλικό που θα πολλαπλασιάσουμε να έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θεωρούμε εμείς ότι πρέπει να διαιωνίσουμε.
Ο Jean-Pierre Prost στο βιβλίο Μελισσοκομία, αναφέρει την παρακάτω διαδικασία:
Ημέρα Χ: Ορφανεύουμε την δυνατή μας κυψέλη αφαιρώντας την βασίλισσα με ένα πλαίσιο γόνου και ένα τροφές σε άλλη κυψέλη (5αράκι) μαζί με τον πληθυσμό, προσθέτοντας 1-2 άδειες κηρήθρες. Την νέα αυτή κυψέλη με την βασίλισσα την μεταφέρουμε 2 μέτρα πίσω απο την αρχική.
Ημέρα Χ+3: Στην ορφανή κυψέλη έχουν σχηματιστεί βασιλικά κελιά τα οποία χαλάμε και συλλέγουμε τον βασιλικό πολτό.
Οι μέλισσες θα εκθρέψουν καινούρια κελιά, πιο πολλά και με περισσότερο πολτό. Τα αυγά που είχε γεννήσει η βασίλισσα έχουν εκκολαφθεί μέσα σε τρεις ημέρες ορφάνιας και οι μέλισσες θα χρησιμοποιήσουν προνύμφες 24 ωρών για τα βασιλικά κελιά.
Ημέρα Χ+12: Διαιρούμε την ορφανή κυψέλη σε 2,3,4 ή 5 παραφυάδες, αναλόγως το πλήθος των μελισσών και όσα καλά βασιλικά κελιά έχουμε στα πλαίσια. Η κάθε παραφυάδα θα έχει τουλάχιστον ένα πλαίσιο γόνο και ένα τροφές με τον πληθυσμό τους.
Τοποθετούμε τις παραφυάδες σε ημικύκλιο γύρω από την παλιά θέση σχηματίζοντας μια βεντάλια ώστε οι είσοδοι να κοιτούν προς την πλευρά που έρχονται οι συλλέκτριες.
Κάθε παραφυάδα θα πρέπει να έχει ζυμάρι από πάνω της διότι δεν θα τις ενοχλήσουμε για αρκετές ημέρες. Αν τροφοδοτήσουμε με σιρόπι χρειάζεται προσοχή λόγω λεηλασίας.
Φροντίζουμε να έχουν μικρή είσοδο και αναλόγως που έχει περισσότερη κίνηση αλλάζουμε τις θέσεις μεταξύ τους για να μοιράσουμε τον αριθμό των συλλεκτριών ώστε να γίνουν όλα ισοδύναμα. Αργότερα αν κάποια παραμένουν αδύνατα μπορούμε να ενισχύσουμε με πλαίσια κλειστού γόνου απο άλλα δυνατά μελίσσια.
Ημέρα Χ+20: Μεγαλώνουμε τα μικρά μελίσσια, δίνοντας χώρο – προσθέτοντας επιπλέον πλαίσια – όπου χρειάζεται – τροφοδοτούμε και περιμένουμε ακόμα δέκα ημέρες χωρίς να ενοχλήσουμε εκτός και αν παρατηρήσουμε κάποια ανησυχητικά σημάδια (αδράνεια, νεκρές μέλισσες, μυρμήγκια..).
Ημέρα Χ+30: Επιθεωρούμε τις παραφυάδες και αν οι βασίλισσες έχουν γονιμοποιηθεί επιτυχώς θα δούμε αυγά και προνύμφες. Συνεχίζουμε να αναπτύσσουμε την κάθε παραφυάδα δίνοντας τροφή και χώρο.
Εάν έχουμε σκοπό να αυξήσουμε το μελισσοκομείο μας αφήνουμε τις παραφυάδες ως έχουν και μετακινούμε κάθε μέρα από μισό μέτρο ώστε να τις μεταφέρουμε στην τελική τους θέση.
Αν στοχεύουμε σε κάποια ανθοφορία θέλοντας να πάρουμε μέλι από αυτές τις παραφυάδες που κόψαμε και αναλόγως την ανάπτυξή τους, μεταφέρουμε τις κυψέλες αυτές στην ανθοφορία-στόχο και συνενώνουμε.
Βιβλιογραφία: Pierre Jean-Prost, Μελισσοκομία
