Κατά τη διάρκεια ξηρασίας (έλλειψη μελιτοφορίας), οι μέλισσες μπορεί να συλλέξουν άλλες γλυκές ουσίες, όπως σιρόπι, πεταμένους χυμούς ή αναψυκτικά. Κανένα όμως από τα παραπάνω, δεν είναι τόσο ελκυστικό όσο το μέλι και η καλύτερη πηγή μελιού κατά τη διάρκεια ξηρασίας είναι ένα άλλο μελίσσι. Οι μέλισσες δε διστάζουν να εισβάλουν σε αδύνατα μελίσσια και να κλέψουν το μέλι τους, σκοτώνοντας συγχρόνως πολλές μέλισσες.
Για κάθε μέλισσα το μέλι σε μία άλλη κυψέλη είναι πηγή τροφής. Η ανιχνεύτρια μέλισσα που μυρίζεται το μέλι προσπαθεί να μπει μέσα στην κυψέλη. Αν στη μάχη που θα δώσει με μια φρουρό μέλισσα επιζήσει, τότε μπαίνει μέσα, γεμίζει τον πρόλοβό της, με μέλι και, όταν επιστρέψει στην κυψέλη της ειδοποιεί τις άλλες μέλισσες ότι βρήκε πηγή τροφής. Ένα αδύνατο μελίσσι δεν έχει πολλές φρουρούς μέλισσες, για να προστατεύσει την κυψέλη τους από τις λεηλάτριες μέλισσες δυνατού μελισσιού. Οι λεηλάτριες μέλισσες συνηθίζουν και μπορεί να λεηλατούν το αδύνατο μελίσσι συνεχώς επί μερικές ημέρες.
Με τη συνεχή αυτή επίθεση το λεηλατούμενο μελίσσι είναι καταδικασμένο να πεθάνει, αν δεν επέμβει έγκαιρα ο μελισσοκόμος. Η χαρακτηριστική συμπεριφορά των λεηλατριών μελισσών είναι ότι προσπαθούν να μπουν στην ξένη κυψέλη από κάθε σχισμή ή άνοιγμά της. Η λεηλασία εξαπλώνεται γρήγορα και σε άλλα μελίσσια του μελισσοκομείου και έτσι γενικεύεται το κακό. Για να αποφύγουμε τη λεηλασία θα πρέπει να έχουμε υπόψη τα παρακάτω:
1. Σκεπάζουμε όλα τα εκτεθειμένα μέλια και καθαρίζουμε καλά τα σημεία που
έσταξε μέλι.
2. Κλείνουμε με κολλητική ταινία τυχόν τρύπες και ρωγμές των κυψελών.
3. Μειώνουμε πολύ την είσοδο των κυψελών με χόρτα ή με τις πόρτες τους.
4. Αν η λεηλασία επαναληφθεί την επόμενη μέρα, τότε καλό είναι να μεταφέρουμε τα
αδύνατα μελίσσια σε άλλη περιοχή.
Η σοβαρότερη ίσως επίπτωση της λεηλασίας είναι η μετάδοση ασθενειών.
Επειδή τα άρρωστα μελίσσια είναι πιο αδύνατα, λεηλατούνται και ευκολότερα.
Πασχάλης Χαριζάνης
Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
