Το νερό είναι απαραίτητο για όλους τους οργανισμούς και για το μελισσοκομείο ,αφού εξυπηρετεί σημαντικες λειτουργίες της ζωής τους,αλλά οι μέλισσες δεν αποθηκεύουν νερό στις κυψέλες τους,αλλά συλλέγουν αυτό που χρειάζονται για να αραιώνουν το μέλι και το νέκταρ,όπως αυτές ξέρουν,για την εκτροφή του γόνου,όταν έχει πυκνά ζάχαρα,αλλά και για να δροσίζουν τις κυψέλες τους όταν υπάρχει καύσωνας στο περιβάλλον.
Έτσι σε περιπτώσεις που δεν υπάρχει νερό κατάλληλο για χρήση αναζητούν νερό από ακατάλληλες πηγές για να καλύψουν τις ανάγκες τους,όπως ρυάκια αποβλήτων και ότι υγγρό υπάρχει,(ακόμη και από πτώματα ζώων,εξ ανάγκης) αφού χρειάζεται υγρασία σε πολλές περιπτώσεις της ζωής τους,που όλα αυτά επιβάλλουν να υπάρχει μία μόνιμη πηγή κατάλληλου νερού στην περιοχή των μελισσιών,αλλά σε απόσταση μέχρι και 500 μέτρα,ενώ αποκλείονται ποτάμια με ορμητικά ποτάμια ,επικίνδυνης ροής , που πνίγουν τις μέλισσες.
Η συλλογή νερού σε μεγάλη ανθοφορία μειώνεται μέσα στην κυψέλη ,για το λόγο ότι το νέκταρ περιέχει μεγάλη υγρασία.Και από τον αριθμό που συλλέγουν νερό οι μέλισσες μπορεί να εκτιμηθεί η κατάσταση της μελιοφορίας.Αλλά σε μερικά φυτά το νέκταρ είναι πολύ πυκνό,όπως της ακακίας 60% ζαχαρα. Και ελευθερώνεται νερό από τα μελίσσια για να γίνει μέλι που σε άλλα νεκτάρια συμβαίνει το αντίθετο,να είναι πολύ αραιό 13% σε ζάχαρη,μικρής ποσότητας η αξίας ,που οι μέλισσες δεν το συλλέγουν ,εκτός και υπάρχει μεγάλη ανάγκη για συλλογή μελιού.
Όταν ο καιρός το επιτρέπει οι μέλισσες πάντα συλλέγουν νερό αφού η περιεκτικότητα νερού στο νέκταρ, ανάλογα της πυκότητάς του, κειμένεται από 30 μέχρι 90% και στο αραιό , σε μέσο όρο , του 70% που φροντίζουν οι μέλισσες να περιέχει το μέλι τους ζάχαρη από 30-50% . Αλλά το πυκνό μέλι , όπως και το κρυσταλλώμένο , το ρευστοποιούν οι μέλισσεςς..Συλλογή νερού γίνεται όμως από τις μέλισσες και στις περιπτώσεις υψηλής θερμοκρασίας .Αλλά σε απουσία νερού σπάνια αποθηκεύεται νερό στην κυψέλη,παρά μόνο σε καύσωνα συλλέγουν νερό όχι όμως σε κηρήθρες, αλλά σε σταγονίδια πάνω στις κηρήθρες για να αυξάνεται η εξάτμιση με τη βοήθεια φτερουγισμού των μελισσών,για τη διατήρηση της σωστής υγρασίας γύρω από τη γονοφωλιά. και η άριστη υγρασία για τη γονοφωλιά είναι 90-95% ενώ η σχετική υγρασία των 100 και 8Ο% προκάλεσε μείωση της εκκόλαψης των αυγών αλλά 50% μόνο το 29% των αυγών εκκολάφθηκαν κανονικές προνύμφες και σε υγρασία κάτω των 50% δεν εκκολάφθηκε μήτε ένα αυγό.
Τo νερό που χρειάζεται ένα μελίσσι εξαρτάται από την περιοχή και το κλίμα της, οριζόμενο σε ανάγκη μέσου όρου 150 με 200 γραμμάρια,ανά μελίσσι,σε καύσωνα 1 κιλό την ημέρα και σε πείραμα στις Η.Π.Α. με ξηροθερμικό κλήμα θερμοκρασία 43% και οι απαιτήσεις του μελιού σε νερό έφθασα τα 4 κιλά ημερησίως.
