Μπορεί ένα φυτό να καταπολεμήσει τη βαρρόα ;

Η ακονιζιά

Όπου και να κοιτάξεις αυτήν την εποχή θα την δεις ανθισμένη να προσκαλεί τις περαστικές μέλισσες να την επισκεφτούν.

Η ακονιζιά (Dittrichia viscosa) είναι ένα πολυετές φυτό της οικογένεια Asteraceae με ύψος έως και ένα μέτρο και βλαστό όρθιο, κολλώδη (ιξώδη) και με βαριά οσμή.

Φυτρώνει στις άκρες των δρόμων, στις όχθες των ποταμών, στις άκρες ακαλλιέργητων ξερικών χωραφιών και στα βουνά έως τα 1500 μέτρα υψόμετρο. Θα την συναντήσουμε σε όλη την Μεσόγειο ως ενδημικό είδος.

Τα πράσινα φύλλα της έχουν λογχοειδή σχήμα, είναι οδοντωτά και έντονα κολλώδη. Ανθίζει από το τέλος του Αυγούστου έως και τον Οκτώβριο και παράγει κίτρινα άνθη σε πολλές ταξιανθίες.

Στην ανθοφορία της δεν θέλει πολλά, ούτε στάσιμα νερά κι αγάπα την ήλιο. Λόγω των μικρών αναγκών της σε νερό αντέχει στις ξηροθερμικές συνθήκες του μεσογειακού κλίματος.

Πολύτιμη γύρη

Η Ακονιζιά λόγω της μειωμένης ανάγκης της σε νερό παράγει λιγοστό νέκταρ, όμως είναι πολύτιμο μελισσοκομικό φυτό κυρίως γιατι προσφέρει δυναμωτική γύρη, οποία σε πολλές περιοχές ειναι δυσεύρετη αυτή την εποχή. Η γύρη της έχει χρώμα πορτοκαλί.

Η γύρη αυτή θα ωθήσει την βασίλισσα να γεννήσει και θα χαρίσει μακροζωία στις χειμερινές μέλισσες οι οποίες θα ξεχειμωνιάσουν με επιτυχία την αποικία. 

Η περισσευούμενη γύρη θα αποθηκευτεί για να γίνει τροφή για τις πρώτες γέννες της βασίλισσας μετά την χειμερινή διάπαυση.

Έλεγχος της Βαρρόα με ακονιζιά

Βρίσκουμε στον διαδίκτυο δημοσιευμένη έρευνα των Kalliopi Sofou, Demosthenis Isaakidis, Apostolos Spyros, Anita Büttner, Athanassios Giannis,και Haralambos E Katerinopoulos για χρήση της ακονιζιάς στην καταπολέμηση της βαρρόα.

Στην έρευνα διαβαζουμε ότι: 

 

Η δραστική ουσία κοστικό όξύ (costic acid) που περιέχει το φυτό Dittrichia viscosa (ακονιζιά)  επέδειξε ισχυρή in vivo ακαρεοκτόνο δράση κατά του παρασίτου.

Το κοστικό οξύ, που απομονώθηκε από το φυτό Dittrichia viscosa, (ακονιζια), δοκιμάστηκε για την αποτελεσματικότητά του ενάντια στο Varroa destructor, παράσιτο της ευρωπαϊκής μέλισσας, καθώς μελέτες in vivo και πεδίου που παρέχουν ισχυρές ενδείξεις για την ακαρεοκτόνο δράση του οξέος έναντι του V. destructor

Στο συμπέρασμα διαβαζουμε ότι:

Το κοστικό οξύ καθώς και το συνολικό εκχύλισμα ήταν δραστικά κατά του παρασίτου.

Οι δοκιμές πεδίου υποδηλώνουν έντονα ότι αυτή η θεραπεία δεν έχει τοξική επίδραση στην μέλισσα ξενιστή.
 

Το γεγονός ότι η ένωση δεν είναι επίσης τοξική έναντι των ενδοθηλιακών κυττάρων της ανθρώπινης ομφαλικής φλέβας (HUVEC) υποδεικνύει ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ασφαλής, φιλικός προς το περιβάλλον και χαμηλού κόστους παράγοντας για τον έλεγχο της βαρρόωσης σε αποικίες Apis mellifera.